Γυναικολογική ουρολογία

Οι ουρολοιμώξεις είναι ένα θέμα που απασχολεί τις γυναίκες από τη γέννηση έως την τρίτη ηλικία. Πολλαπλοί παράγοντες καθιστούν τη γυναίκα περισσότερο ευάλωτη στους μικροοργανισμούς που προκαλούν τις ουρολοιμώξεις. Η ανατομία της περιοχής, το μικρό μήκος της ουρήθρας, η γειτνίαση με τον κόλπο και την περιοχή του πρωκτού είναι σημαντικοί παράγοντες που ευνοούν την ανάπτυξη μικροοργανισμών. Παράλληλα, το μικροπεριβάλλον του κόλπου αλλά και ορμονικές διαταραχές, συμβάλλουν επίσης στην εμφάνιση ουρολοιμώξεων.

Οι ουρολοιμώξεις αυτές μπορεί να εμφανίζονται ως απλές κυστίτιδες ή να προκαλούν περισσότερα και πιο ηχηρά συμπτώματα. Στην απλή κυστίτιδα, η γυναίκα αισθάνεται επιτακτικότητα, την ισχυρή ανάγκη για ούρηση, πηγαίνει συχνά στην τουαλέτα χωρίς να βγάζει πολλά ούρα ενώ κατά την ούρηση αισθάνεται κάψιμο. Σε πιο πολύπλοκες καταστάσεις μπορεί να εμφανιστεί πυρετός, πόνος στην κοιλιά ή την περιοχή των νεφρών, έμετος, ανορεξία και αιματουρία. Άλλες ουρολοιμώξεις εκδηλώνονται παράλληλα με κολπίτιδες ενώ άλλες είναι σαφώς συνδεδεμένες με γεγονότα όπως η σεξουαλική επαφή. Σε άλλες περιπτώσεις, μια ουρολοίμωξη μπορεί να επανεμφανίζεται παρά τη σωστή αντιμετώπιση και την τήρηση των οδηγιών, όπως συμβαίνει στις υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. τέλος, υπάρχουν καταστάσεις κατά τις οποίες μια γυναίκα βιώνει συμπτωματολογία ουρολοίμωξης, χωρίς να ανευρίσκεται κάτι παθολογικό στις εξετάσεις.

Η πρόπτωση των πυελικών οργάνων (κύστη, ορθό, μήτρα) οφείλεται στην χαλάρωση των δομών (μυών και συνδέσμων) της πυέλου και του περινέου. Η χαλάρωση αυτή με τη σειρά της, μπορεί να είναι απόρροια του αυξημένου σωματικού βάρους, των κυήσεων και των φυσιολογικών τοκετών, ενώ πολλοί παράγοντες όπως ο διαβήτης και το κάπνισμα έχουν ενοχοποιηθεί ως παράγοντες κινδύνου. Ειδικά η εμμηνόπαυση, οπότε και παύει η προστατευτική επίδραση των οιστρογόνων, οι ιστοί είναι περισσότερο ευπαθείς.

Στην πρόπτωση αλλάζει η ανατομική σχέση μεταξύ των δομών στη μικρή πύελο και χωρίζεται σε κατηγορίες ανάλογα με το όργανο το οποίο προπίπτει και το βαθμό στον οποίο έχει μετακινηθεί από την αρχική του θέση. Κάθε κατηγορία έχει διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης, για ένα μόνιμο και βιώσιμο αποτέλεσμα.

Η πρόπτωση συχνά υποδιαγιγνώσκεται ή δε γίνεται αντιληπτή, ενώ άλλες φορές μπορεί να συνέχεται με άλλες καταστάσεις όπως οι δερματίτιδες, οι ουρολοιμώξεις, ή ακράτεια και οι ενοχλήσεις κατά τη σεξουαλική επαφή.

Η σεξουαλική δυσλειτουργία στις γυναίκες αποτελεί μια οντότητα που αφορά ένα μεγάλο ποσοστό των γυναικών, ιδιαίτερα μετά την εμμηνόπαυση. Δυστυχώς όμως, σπάνια αναφέρεται στους γιατρούς.

Τα συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια γυναίκα αφορούν σε διαταραχές ερωτικής επιθυμίας, δυσκολία ή πόνο στην επαφή, και διαταραχές οργασμικής λειτουργίας. Συχνά, οι καταστάσεις περιπλέκονται ακόμη περισσότερο όταν συνυπάρχουν συνοδές καταστάσεις όπως ουρολοιμώξεις, ακράτεια ούρων ή πρόπτωση. Παράλληλα, συστηματικά προβλήματα όπως οι θυρεοειδοπάθειες, ο σακχαρώδης διαβήτης και οι καρδιοπάθειες μπορούν να επιτείνουν το πρόβλημα.

Η σωστή διάγνωση, πάντα με βάση τις επιθυμίες και τις προσδοκίες την κάθε γυναίκας και η αναγνώριση του προβλήματος, αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της σωστής αντιμετώπισης.